به گزارش گردشگرآنلاین، رضا علی اصل در یک گفت‌و‌گوی رادیویی ضمن بیان برخی از تفاوت‌های ثبت جهانی آثار ناملموس با آثار ملموس فرهنگی و طبیعی در خصوص برخی از نکات حائز اهمیت و اقدامات لازم جهت توجه به آثار ثبت شده جهانی توضیحاتی ارائه کرد.
وی ثبت میراث نا ملموس در فهرست جهانی یونسکو را کاری بسیار دشوار دانست و گفت: قانع‌سازی داوران در راستای بهر‌ه‌مندی آثار از ارزش و اعتبار لازم جهت ثبت در فهرست جهانی یونسکو نیز از مشقات این پروسه است و از منظر علمی و فنی نیز باید پروژه به درستی تهیه، تبیین و تدوین شده باشد تا داوران را نسبت به اهمیت آن قانع سازد.
مدرس و راهنمای رسمی وزارت میراث فرهنگی، هر یک از آثار ثبت شده جهانی را هدیه‌ای بزرگ به مردم ایران دانست و بیان کرد: میراث فرهنگی بیان خلاقانه موجودیت انسان‌ها از گذشته دور، نزدیک و حال است که از نسل قبلی به ما رسیده و لازم است با حفظ آثار، این گنجینه‌های هویت‌ساز را به نسل‌های بعدی منتقل کنیم.
عضو هیئت مدیره کانون راهنمایان گردشگری، با بیان اینکه میراث ناملموس در دانش بشری و کسب تجارب جدید تأثیر بسیاری دارد، تصریح کرد: در کشور ما تنوع میراث ناملموس بسیار زیاد است و از این حیث بسیار غنی هستیم. ایران با توجه به تمدن و سبقه تاریخی کهن و غنی خود با دنیایی از میراث فرهنگی ناملموس روبه‌رو است که اگر نسبت به حفظ آن بی‌توجه باشیم، فرهنگ خود را از دست خواهیم داد.
به گزارش گردشگر آنلاین، به عقیده این فعال حوزه گردشگری، این دارایی‌ها بی‌بدیل است و اگر از میان رود، بخشی از هویت ما را نابود می‌سازد؛ لذا حفاظت از میراث ناملموس نسبت به سایر میراث ملموس دیگر سخت تر بوده و از حساسیت بالایی برخوردار است.
این مدرس و راهنمای رسمی وزارت میراث فرهنگی ادامه داد: وقتی هنر دف‌زنی را به عنوان میراث در نظر می‌گیریم هرچند خود دف به صورت فیزیکی وجود دارد اما هنر دف‌زنی نیز باید مورد حفاظت و نگه‌داری قرار گیرد؛ چراکه در غیر این صورت این هنر در ورطه نابودی خواهد افتاد. حفظ میراث ناملموس اهمیت وافری دارد، چراکه ممکن است با فوت یک هنرمند فقیه در یک رشته از میراث ناملموس، هنر مربوطه اساساً به اغما رود.
علی اصل یادآور شد: برای مثال در دهه ۸۰ با ورود چاپ در کشور هنر خوشنویسی تا حدود زیادی مهجور واقع شد که به دنبال آن اقدامات ارزشمندی توسط سایر نهاد و حتی کانون‌های فرهنگی مردم‌نهاد به جهت زنده نگه داشتن آن انجام گرفت و همین امر موجب شد تا هنر خوشنویسی در فهرست پاسداری خوب یونسکو ثبت شود.
وی با اشاره به اینکه وقتی یک میراث به ثبت می‌رسد، در وهله اول لازم است با در نظر گرفتن تمهیداتی و در راستای حفظ و حراست از آثار ثبت شده اقدام به فرهنگ‌سازی در سطح جامعه شود تا تمامی مردم خود را حافظ آثار فرهنگی ثبت شده بدانند، اظهار کرد: در وهله بعدی ضروری است با هم‌افزایی و همکاری سایر دستگاه‌ها مانند منابع طبیعی، محیط زیست و سایر ارگان‌ها با وزارت میراث فرهنگی در جهت حفظ اثر و ترویج فرهنگ آن در جامعه تلاش مقتضی صورت پذیرد.
به گزارش گردشگر آنلاین، عضو هیئت مدیره کانون راهنمایان گردشگری با بیان این مطلب که بر اساس کنوانسیون یونسکو امکان ثبت هم زمان یک اثر ناملموس توسط چندین کشور وجود داشته و در این خصوص به هیچ عنوان تعلق مالکیت به یک کشور خاص مطرح نیست، تأکید کرد: برخلاف میراث ناملموس، درخصوص میراث فرهنگی طبیعی و ملموس، موضوع از این قرار نبوده و بحث اثبات و تعلق مالکیت برای یک کشور خاص معمولا حائز اهمیت است.
بنا به گفته این فعال حوزه گردشگری، به عنوان مثال در مورد پرونده جنگل‌های هیرکانی به عنوان یک اثر طبیعی ملموس که بخش اعظمی از آن در ایران قرار داشت و به صورت همزمان آذربایجان نیز برای ثبت جهانی آن به نام خود تلاش می‌کرد، موضوع متفاوت بود؛ چراکه این جنگل‌ها از بعد گردشگری و اقتصادی برای کشورمان اهمیت استراتژیک بالایی داشت و بر همین اساس با تلاش‌های صورت گرفته در نهایت این جنگل به عنوان یک اثر طبیعی ملموس به نام جمهوری اسلامی ایران نزد یونسکو ثبت جهانی شد.
به گزارش گردشگر آنلاین تسنیم نوشت: این مدرس و راهنمای رسمی وزارت میراث فرهنگی نکته مهم را آن دانست که باید بعد از ثبت جهانی یک اثر چه در خصوص آثار فرهنگی ناملموس و چه در خصوص آثار ملموس تمام تلاش خودمان را برای استفاده از این فرصت ثبت جهانی در راستای رونق و توسعه گردشگری از این طریق انجام دهیم تا در نهایت این موضوع منجر به درآمدزایی و افزایش سطح رفاه اجتماعی شود.
علی اصل در پایان با تأکید بر اهمیت موضوع ثبت جهانی یک اثر بر توسعه گردشگری خاطرنشان کرد: متأسفانه بسیاری از فعالان گردشگری صاحب‌نظران در خصوص اهمیت بالای ثبت جهانی و یا ملی یک اثر اطلاع چندانی ندارند و لذا شایسته است حتی اگر میراث فرهنگی ناملموسی از کشور ما به صورت مشترک با سایر کشورها نیز به ثبت رسید، ضمن ارج نهادن به آن در جهت حفظ و ترویج هر چه بیشتر آن تلاش کنیم تا با اتکا به آن بتوانیم در در راستای توسعه گردشگری حرکت کنیم.
