به گزارش گردشگرآنلاین، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی همزمان با پنجممهرماه روز جهانی گردشگری در توئیتر نوشت: «در آستانه هفته گردشگری برنامههای متعددی تدارک دیدهایم. ایرانهراسی از مهمترین مسائل گردشگری است، تلاش کردهایم با مدلهای جدید رسانهای با آن مقابله کنیم. اجمالا در کشور ما اینگونه موضوعات مانند «ماروپله» است. درست در جایی که پله موفقیت را طی میکنی با یک نیش به پله اول برمیگردی!»
ضرغامی چندی پیش در توئیت دیگری نوشته بود: «بزرگترین منکر، بدبین کردن مردم نسبت به اساس دین است. نظام بنبست ندارد. برخلاف تصور برخی دوستان و دشمنان، تجدیدنظر در برخی قوانین و روشهای ناکارآمد اجتماعی، به سقوط دومینووار نظام منجر نمیشود. تحولات اجتماعی را درک کنیم و برای آن برنامه داشته باشیم.»
او پیش از آن هم این پیام را توئیت کرده بود: «مرزبندی بین فعالان کف خیابان ضروری است. جوانان و زنان آزرده از فوت غمبار مهسا امینی با لیدرهای آموزش دیده و متصل به خارج متفاوتند. رفتار، ادبیات و صبوری ضابطین باید آگاهانه، مدیریت شده و متناسب با سوژه باشد.»
گردشگری در سرزمین ایران از پیشینههای چند هزارساله برخوردار است. در تمامی دوران باستان، تا قبل از اسلام مستندات تاریخی حکایت از گسترش شهرها، راهها و اقامتگاهها در سرزمین پهناور ایران دارد. آثار مکتوب بر جای مانده حاکی از سفر یونانیان و رومیان به ایران است، اگرچه از سیاحانی که قبل از اسلام به ایران سفر کردهاند اطلاع دقیقی در دست نیست.
در قرون اولیه پس از اسلام، بعد از پشت سر نهادن یک دوره بحرانی، رویکرد ادبی، فرهنگی و علمی در ایران آغاز شد و از رونقی بینظیر برخورداد گردید. شاعران و نویسندگان به گشت و گذار در سرزمین اسلامی پرداختند که حاصل آن سفرنامههایی بود که اکنون بر جای مانده و از خلال آنها میتوان با جغرافیا، فرهنگ و تمدن آن روزگار آشنا شد. از جمله معروفترین این جهانگردان میتوان به ناصرخسرو قبادیانی شاعر، فیلسوف و سفرنامهنویس قرن پنجم اشاره کرد. از سوی دیگر به تدریج و به ویژه طی قرون هفتم به بعد جهانگردان غربی نیز در پی سفر به شرق و از جمله ایران برآمدند. در همان دوران اقامتگاههایی در ایران تأسیس شد که بسیاری از آنها همچنان بر جای مانده است. ایران در دوران صفویه و علیالخصوص در دوره شاه عباس اول به عنوان کشوری جذاب نظر بسیاری از جهانگردان اروپایی را به خود جلب کرد. به همین دلیل میتوان دوره سلطنت شاه عباس اول تا انقراض سلسله صفوی را یکی از مهمترین ادوار توسعه جهانگردی در ایران به حساب آورد.