به گزارش گردشگرآنلاین از تهران، چانگ هوآ سفیر چین در تهران مصادف روز بزرگداشت حافظ در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت: امروز روز بزرگداشت حافظ است، ایران و چین دو ملت اهل شعر هستند.دیوان حافظ در چین هم منتشر شد.
شمسالدین محمد متخلص به حافظ و ملقب به لسانالغیب از شاعران ایرانی قرن هشتم هجری (حدودا ۷۲۷ تا ۷۹۲) بود. او را از بزرگترین غزلسرایان زبان فارسی برشمردهاند. برخی گفتهاند وجه تخلص و شهرت او به حافظ آن است که حافظ قرآن بوده و بسیاری از ابیات او ترجمان مفاهیم قرآنی است. به همین دلیل بیستم مهرماه در تقویم رسمی روز بزرگداشت حافظ نامگذاری شده است.
اغراق آمیز نیست اگر بگوییم در این برهه از زمان جهانیان بیش از هر زمان دیگر به مدارا و نوع دوستی که الهام بخش شیوه متعالی حافظ در زندگی است نیازمندند.
دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقیمانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم میخورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالبهای شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. هیچ نشانهای مبنی بر نابودی بخش عمدهای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشتهاست؛ بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان میدهد که او شاعر پرکاری نبودهاست. شمار همهٔ غزلهایی که بهطور کلی مورد پذیرش واقع شدهاند، کمتر از ۵۰۰ غزل هستند: ۴۹۵ غزل در ویرایش قزوینی و غنی، ۴۸۶ غزل در ویرایش دوم خانلری و ۴۸۴ غزل در ویرایش سایه.
دیوان حافظ، به احتمال زیاد، نخستین بار پس از مرگ او، توسط محمد گلندام گردآوری شدهاست.[۱] البته بعضی از گزارشهای تأیید نشده حاکی از آن است که حافظ دیوان خود را در ۷۷۰ ه. ق، یعنی بیش از بیست سال قبل از مرگش ویرایش کردهاست.