به گزارش گردشگرآنلاین به نقل از نیویورکتایمز، زمانی که «گالیلئو گالیله»، اخترشناس، فیزیکدان و مهندس ایتالیایی در سال ۱۶۱۰ میلادی از تلسکوپ استفاده میکرد، متوجه نکته عجیبی شد: «چند شیء درخشان در اطراف مشتری سوسو میزدند و چند شب یکبار موقعیت مکانیشان را تغییر میدادند.» کشف قمرهای مشتری توسط «گالیله» کمک کرد، فرضیه منظومه شمسی اثبات شود.
کتابخانه دانشگاه میشیگان برای چندین دهه از دستنوشتهای نگهداری کرده است که به این اکتشاف بزرگ مربوط میشود و از این دستنوشته به عنوان یکی از ارزشمندترین آثار در مجموعه این کتابخانه یاد شده است.
در قسمت بالایی این دستنوشته، پیشنویس نامهای وجود دارد که امضای «گالیله» را دارد و در بخش پایینیِ دستنوشته نیز طراحی از موقعیت مکانی قمرهای مشتری وجود دارد که به گفته کتابخانه دانشگاه میشیگان نخستین اطلاعات تصویری است که اشیائی را حین چرخش بر جسمی به جز زمین به نمایش میگذارد. دستکم اگر این سند تاریخی اصل بود، این ادعاها نیز حقیقت داشت.
با این حال، «نیک وایلدینگ»، تاریخدان دانشگاه ایالتی جورجیا شواهدی را ارائه داد که نشان میدهد این دستنوشته جعلی است. مسؤولان کتابخانه دانشگاه میشیگان در این مورد تحقیق کردند و به این نتیجه رسیدند که ادعای این تاریخدان درست است. مسؤولان کتابخانه دانشگاه میشیگان روز چهارشنبه (۱۷ اوت برابر با ۲۶ مردادماه) اعلام کردند دستنوشته ارزشمند این کتابخانه در واقعیت یک نوشته جعلی متعلق به قرن بیستم است.
«وایلدینگ» که درحال نگارش زندگینامه «گالیله» است، پیش از این نیز آثار جعلی منسوب به «گالیله» را شناسایی کرده بود.
گالیلئو دی وینچنزیو بنایتی دو گالیله یک اخترشناس، فیزیکدان و مهندس ایتالیایی اهل پیزا بود، که گاهی اوقات یک همهچیزدان توصیف میشود. گالیلئو به «پدر اخترشناسی رصدی»، «پدر روش علمی»، و «پدر علم مدرن» ملقب شدهاست.
عمدهٔ شهرت گالیله به دفاع علمی او از نظریهٔ کوپرنیک برمی گردد. کوپرنیک مدتی پیش از گالیله گفته بود که خورشید به گرد زمین نمیچرخد.
منبع: نیویورکتایمز