شهر عشق و برج ایفل

برج ایفل کجاست؟

برج تماما فلزی‎ ایفل در شهر پاریس و در شمال غرب «پارک شان دو مارس» (Champ de Mars) قرار دارد و همه روزه از گردشگران بسیاری میزبانی می‌کند. دسترسی به برج ایفل با مترو پاریس به‌سادگی با خط ۶ یا ۹ از ایستگاه «بیر حکیم» (Bir Hakeim) و خط RER C از ایستگاه شان دو مارس-برج ایفل امکان‌پذیر است. خطوط اتوبوس ۳۰، ۴۲، ۶۹، ۷۲، ۸۲ و ۸۶ نیز از نزدیکی برج عبور می‌کنند.

زمانی که شرکت «گوستاو ایفل» (Gustave Eiffel) معروف‌ترین سازه پاریس را برای نمایشگاه جهانی اکسپو ۱۸۸۹ و صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخت، بسیاری با دیده شک و تردید به این بنای عظیم آهنی نگاه می‌کردند. قبل از پایان ساخت، برج در مرکز بحث‌های زیادی بود و بزرگ‌ترین نام‌های جهان هنر و ادبیات همچون «شارل گونو» (Charles Gounod)، «گی دو موپاسان» (Guy de Maupassant) و «فرانسوا کوپه» (Francois Coppee) آن را به باد انتقاد گرفتند. گروهی متشکل از ۳۰۰ هنرمند، مجسمه‌ساز، نویسنده و معمار با ارسال طوماری به عضو هیئت نمایشگاه پاریس، از وی درخواست کردند که ساخت برج مسخره‌ را که مانند دودکش سیاه غول‌پیکری بر پاریس مسلط خواهد شد، متوقف کند.

در هر صورت، برج ایفل توانست در برابر این چالش‌ها ایستادگی کند و به موفقیتی دست یابد که شایسته آن بود. پس از اتمام برج و در پرتو موفقیت عظیمی که به دست آورد، انتقادها در برابر این شاهکار به چشم نمی‌آمد؛ به‌خصوص که در طول برگزاری نمایشگاه اکسپو ۱۸۸۹ ،برج ایفل دو میلیون بازدیدکننده داشت. پاریس در آن زمان (اواخر دهه ۱۸۰۰ میلادی) مرکز هنر و نقاشی مدرن، شهر دموکراسی و میزبان اولین نمایشگاه جهانی به حساب می‌آمد و ساخت برج ایفل باعث شد که این شهر، محل تولد معماری مدرن نیز محسوب شود.

یکی از نکته‌های جالب درباره ایفل، رنگ‌آمیزی آن است. از آنجا که این برج از آهن ساخته شده است، چندین لایه رنگ روی آن قرار می‌گیرد تا از آن در برابر اکسیده شدن محافظت کند.

تاریخچه برج ایفل

کار ساخت برج ایفل در ۲۶ ژانویه ۱۸۸۷ میلادی کلید خورد و در ۳۱ مارس ۱۸۸۹ میلادی در مدت‌زمان بی‌سابقه دو سال و دو ماه و پنج روز به پایان رسید و به‌عنوان یک شاهکار فنی افتتاح شد. این برج نمادی از پیشرفت تکنولوژی در پایان قرن نوزدهم و نمایشی از مهندسی فرانسوی بود که توسط گوستاو ایفل طراحی و ساخته شد و لحظه‌ای تعیین‌کننده در عصر صنعت به حساب می‌آمد.

طرح ساخت برجی به ارتفاع ۳۰۰ متر به‌عنوان بخشی از آماده‌سازی‌ها برای نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹ برنامه‌‌ریزی شد. هدف از این امر، بررسی امکان ایجاد یک برج آهنی در پارک شان دو مارس با پایه مربعی، ۱۲۵ متر عرض و ۳۰۰ متر ارتفاع بود. از بین ۱۰۷ پروژه، طرح گوستاو ایفل، کارآفرین، «موریس کوچلین» (Maurice Koechlin) و «امیل نوگویر» (Emile Nouguier)، هر دو مهندس و «استفان ساوستر» (Stephen Sauvestre)، به‌عنوان معمار پذیرفته شد.

امیل نوگویر و موریس کوچلین، دو مهندس ارشد در شرکت ایفل، در ژوئن ۱۸۸۴ میلادی ایده ساخت برج بسیار بلندی را در سر داشتند. قرار بود که این برج مانند ستون بزرگی با چهار ستون از تیرهای مشبک باشد که از پایه جدا بودند و در ادامه به‌وسیله تیرهای فلزی بیشتر در کنار یکدیگر قرار می‌گرفتند. ایفل در ۱۸ سپتامبر ۱۸۸۴ میلادی اقدام به ثبت اختراع سازه جدیدی کرد که به آن‌ها اجازه می‌داد، تکیه‌گاه‌های فلزی و برجی با ارتفاع بیش از ۳۰۰ متر بسازند.

به‌منظور پذیرش بیشتر این پروژه برای افکار عمومی، نوگویر و کوچلین از استفان ساوستر خواستند تا روی ظاهر پروژه کار کند. ساوستر پیشنهاد داد که پایه‌های سنگی، بخش پایینی برج را بپوشانند. استفاده از طاق‌های جذاب برای اتصال ستون‌ها و طبقه اول، طراحی سالن‌هایی با دیوارهای شیشه‌ای در هر طبقه، طراحی چراغ‌مانند برای بالای برج و یک سری تزیینات برای کل سازه از جمله تغییراتی بودند که او برای طراحی برج ایفل مطرح کرد. در نهایت پروژه ساده شد؛ اما عناصر خاصی مانند طاق‌های بزرگ در پایه حفظ شدند که تاحدی ظاهر متمایزی به آن می‌بخشیدند. انحنای ستون‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده بود که بتوانند بیشترین مقاومت را در برابر باد داشته باشند.

همه قطعات برج در کارخانه ایفل در حومه پاریس ساخته شد. هر یک از ۱۸ هزار قطعه مورد استفاده برای ساخت برج به‌طور خاص طراحی و با دقت یک‌دهم میلی‌متر محاسبه شده و سپس در کنار یکدیگر مونتاژ شدند تا قطعات جدیدی به طول حدود پنج متر تشکیل شود. گروهی از سازندگان که روی پروژه‌ پل‌های فلزی بزرگ کار کرده بودند، مسئولیت نظارت بر ۱۵۰ تا ۳۰۰ کارگری را بر عهده داشتند که در محل مونتاژ این مجموعه عظیم کار می‌کردند.

تمام قطعات فلزی برج توسط پرچ در کنار یکدیگر نگه داشته شدند. ابتدا قطعات در کارخانه با استفاده از پیچ و مهره مونتاژ شده؛ سپس به روش حرارتی، با پرچ‌های مونتاژ جایگزین شدند که با از دست‌دادن گرما، منقبض می‌شدند و استحکام خوبی ایجاد می‌کردند. برای هر پرچ مونتاژ به یک تیم چهار نفره نیاز بود: یک نفر برای گرم کردن آن؛ دیگری برای نگه‌داشتن پرچ در جای خود؛ یک نفر برای شکل‌دادن به سر پرچ و نفر چهارم برای زدن پتک. فقط یک‌سوم از ۲,۵۰۰,۰۰۰ هزار پرچ مورداستفاده در ساخت برج، مستقیما در محل نصب شد.

معماری برج ایفل

برج ایفل بدون شک، سازه‌ای مدرن و متمایز از سبک‌های نئوگوتیک، نئو رنسانس و نئوباروک در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی است. در واقع این برج به‌خاطر استفاده از آهن، یکی از اولین نمونه‌های معماری مدرن به حساب می‌آید. ضمن اینکه هیچ هدف خاصی از ساخت آن وجود نداشت و صرفا برای نمایش خلاقیت و مهارت معماری فرانسوی به جهان طراحی و ساخته شد. سازه‌ای معنادار که هیچ کاربردی نداشت.

آهن که به‌دلیل انقلاب صنعتی به‌عنوان مصالح ساختمانی رواج یافته بود، سنگ بنای معماری مدرن شد؛ اما در سال ۱۸۸۷ میلادی فقط برای سازه‌های پشتیبان یا در ساختمان‌های کم‌اهمیت مانند گلخانه‌ها، کارخانه‌ها و پل‌ها به کار می‌رفت. بزرگ‌ترین مشکل این بود که مردم آن روزگار هنوز نمی‌دانستند که چگونه با مواد جدید، اثری زیبا بیافرینند و فقط ساختارهای سنگی تاریخی را تکرار می‌کردند. با این حال، برج ایفل نحوه نگرش به مواد جدید را کاملا تغییر داد و با ساختار و ظاهری کاملا جدید و مدرن چشم‌ها را به خود خیره کرد.

برج ایفل چند متر است؟

برج ایفل همراه با آنتن، ۳۲۴ متر (۱۰۶۳ پا) و بدون آنتن، ۳۱۲ متر (۱۰۲۴ پا) ارتفاع دارد.

برج ایفل نماد چیست؟

برج ایفل به‌مدت ۱۳۰ سال نمادی قدرتمند و متمایز از شهر پاریس و فرانسه بوده است. در ابتدا که برای نمایشگاه اکسپوی ۱۸۸۹ ساخته شد، با قد بلند و طراحی جسورانه خود تمام جهان را تحت‌تاثیر قرار داد و نماد دانش و نبوغ فرانسوی بود.

امروزه چراغ‌های برج ایفل به‌منظور ادای احترام به قربانیان حوادث غم‌انگیز در سراسر جهان، شب‌ها خاموش می‌شود و به این ترتیب، فراتر از یک نماد است و به‌وسیله‌ای برای ابراز احساسات مردم شهر پاریس و کل فرانسه تبدیل شده است.

این برج را می‌توان از نقاط مختلف پاریس و حومه آن دید و از زمان ساخت تاکنون سوژه عکاسی، طراحی، فیلمبرداری و غیره بوده است. به همین دلیل، وقتی برج ایفل در فیلم‌ها، هنرهای گرافیکی، حتی ادبیات و شعر خودنمایی می‌کند، ذهن‌ها ناخودآگاه به‌سمت پاریس و فرانسه می‌رود و به‌نوعی معروف‌ترین نماد فرانسه به حساب می‌آید.

برج ایفل همچنین نمادی از فتح پاریس توسط نیروهای آلمانی در سال ۱۹۴۰ میلادی و سپس آزادسازی پاریس در سال ۱۹۴۴ میلادی است. هنگامی که آلمان، پاریس را فتح کرد، عکس‌هایی همچون سربازان آلمانی در حال حرکت در خیابان شانزه‌لیزه و همین طور هیتلر در مقابل برج ایفل به ثبت رسید. با اینکه عکس هیتلر، ساده و بدون معنی خاصی به نظر می‌رسید؛ نماد قدرت آلمان بر اروپا در سال ۱۹۴۰ بود. برج ایفل نماد آزادی پاریس نیز شناخته می‌شود. در ۲۴ اوت ۱۹۴۴ میلادی در حالی که جنگ جریان داشت، هنگ آتش‌نشانان پاریس، پرچم سه رنگ این کشور را در پایتخت در اشغال به احتزاز درآورند که اقدامی قهرمانانه محسوب می‌شد.

قسمت‌های مختلف برج ایفل

برج ایفل دارای سه طبقه است: طبقه اول، طبقه دوم و نوک برج. طبقه دوم، دو سطح دارد و نوک برج از بخش پایینی سرپوشیده و بخش بالایی روباز تشکیل شده است. بازدیدکنندگان می‌توانند از طریق پله‌ها یا آسانسور به دو طبقه اول برسند. صعود از طبقه دوم به نوک برج فقط با آسانسور امکان‌پذیر است.

منبع: کجارو