به‌گزارش گردشگرآنلاین، ولی جهانی با اعلام این خبر گفت: «حصیر بافی از قدیمی‌ترین صنایع‌دستی بومی و کهن‌ترین دست‌بافته استان گیلان است. این‌موزه با عبور از موانع و مشکلات، در هفته دولت در فشتکه افتتاح و به بهره‌برداری می‌رسد.»
جهانی با اشاره به فعالیت ٧٠٠ حصیرباف در روستای ملی حصیر گفت: «ثبت فشتکه به‌عنوان میراث جهانی یونسکو در دست پیگیری است.»
او افزود: «این موزه با مشارکت فرمانداری خمام و دهیاری روستای فشتکه انجام شده است و قرار است در این موزه ابزارالات مربوط به حصیربافی، اسناد، تصاویر و…. به نمایش گذاشته شود.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان گیلان گفت: «حصیربافی به عنوان منبع درآمد برخی از کشاورزان، خانوار‌های روستایی و حتی خانوار‌های شهری به ویژه ساکنان اطراف تالاب، مرداب‌ها و نقاط نزدیک به دریا و رودخانه محسوب می‌شود و بهره‌برداری از این پروژه می‌تواند به توسعه زیرساخت‌های گردشگری استان کمک کند.»
حصیر به محصولات بافته‌شده از الیاف گیاهی (سلولزی) گفته می‌شود.
حصیربافی به معنی بافت رشته‌های حاصل از الیاف گیاهی (سلولزی) به کمک دست و ابزار ساده دستی است که طی آن محصولات مختلفی مانند زیرانداز، سفرهٔ حصیری، انواع سبد، انواع ظرف و … تولید می‌شود. حصیربافی خود پَخَل بافی،بامبوبافی، مرواربافی، تِرکه بافی، چم بافی و سبد بافی را نیز شامل می‌شود. چیغ‌بافی نیز در زیرمجموعهٔ حصیربافی قرار می‌گیرد با این تفاوت که در روند بافت علاوه بر الیاف گیاهی از نخ پشمی رنگ شده نیز برای ایجاد نقش و طرح‌های سنتی استفاده می‌گردد.
ساخت حصیر با دست در مناطق مختلف ایران بسته به نوع مواد خام در دسترس با یکدیگر متفاوت است. برای نمونه در در نوار جنوبی ایران از الیاف نخل خرما و در نوار شمالی ایران از ساقه‌های برنج و گندم استفاده می‌شود.
از سوی دیگر نوع کاربری لوازم تولیدی بسته به نیاز اهالی آن منطقه از نظر شکل و اندازه تفاوت دارند. در استان اصفهان، حصیربافی در مناطق بیابانی و خشک مانند خور و بیابانک و نایین انجام می‌شود و مواد خام مورد استفاده الیاف نخل خرما است ولی در شهرستان نجف‌آباد برای بافت سبدهای حصیری از ترکه‌های نرم درختان یک ساله یا دو ساله استفاده می‌شود، سبدهای ساخته شده در نجف آباد، لوده نام دارد و کاربرد آن‌ها در حمل محصولات باغی و میوه است. در قصرشیرین برای حصیربافی از شاخه‌های جوان پاجوش درخت خرما استفاده می‌شود که به آن «فَسیل» گفته می‌شود.
